_دانش رسانه ای فضای مجازی( سایبرنتیک)، معرفت شناسی ایجاد نمی کند. بلکه "سراب کاذبی" را نشان و برجسته می سازد.
_انسان عصر مدرن، تهی از "فضلیت های اخلاقی" بوده، و قدرت سازگاری و تاب آوری اجتماعی را ندارد.
_دانش انسان در عرصه علوم انسانی، بیشتر حول محور"روانشناسی" و تکنیک های درمانی آن ، و "جامعه شناسی" فردی تولید و توزیع می شود.
_دانش رسانه ای توانایی"اقناع سازی معنوی" را نداشته، و منجر به انحرافات معرفتی و گرایش های عملی( بطور مثال :همجنسگرایی و...) نامناسب می شود.
_دانش رسانه ای بر ترس و اضطراب درونی انسان نمی تواند فائق بیاید. در نتیجه " پریشانی معرفتی" انسان هنوز ادامه دارد.
_تنوع تولید انواع "ایسم" ها در حوزه علوم اجتماعی، نشانه بلوغ فکری انسان نیست؛بلکه بیانگر تشتت افکار وی می باشد.
_انسان عصر مدرن " تکنولوژی محور" بوده و همه خواستگاه حیات او در آن خلاصه می شود.
_آگاهی رسانه ای( سایبرنتیک) برای انسان، رضایت موقتی ایجاد می کند.و راهی بسوی "سعادتمندی" نشان نمی دهد.
_انسان"عصر مدرنیته" در زمینه "آسایش" بر هر آنچه می خواهد تسلط پیدا کرده است. اما در زمینه "آرامش" هنوز هم در تلاطم می باشد.
_آگاهی های رسانه ای، هرگز نمی تواند به اصلی ترین پرسش های انسان، مانند:چیستی هستی و کیستی انسان و غایت گرایی زندگی، و نسبت بین انسان و محیط زیست و تاریخ؛پاسخ مناسبی بدهد.
_انسان "عصر مدرن" بدنبال"حیات طیّبه" نبوده و تلاش میکند از وضعیت موجود برای رفاه و آسایش خود( دولت رفاه) بهره حداکثری ببرد.
_انسان "عصر مدرن" با نفی و انکار ادیان توحیدی، به تولید انواع دین و مذهب جدید پرداخته است. وخود دچار پارادوکس معرفتی _شناختی می باشد.
_دانش رسانه ای (سایبرنتیک)، توان اقناع سازی انسان متفکر را ندارد.
_انسان "حکیم" عصر قرون میانه، امروزه تبدیل به متخصص"اتُمیک" انسان شده است. و تنها به پازلی از آن شناخت پیدا می کند.
_خِرد و دانش جمعی انسان عصر مدرن، قادر به" تهدید زدایی" نبوده وبیشترین تعداد جنگها در همین قرن ثبت شده است. عصر دیجیتال بدتر هم میشود.
مصطفی شریعتی رودسری،