سعدیا مرد نکو نام نمیرد هرگز مرده آن است که نامش به نکویی نبرند
به یقین سعدی یکی از چهار استوانه شعر و ادب جهانی( فردوسی، حافظ و مولوی) است، "ادیبی حکیم"، که اخلاق را در سیاست شکوفا کرد و "مصلحی" بی نظیر که "جامعه شناسی فرهنگی "را تبیین کرد.
شکی نیست که نسل امروز را باید با میراث فرهنگی و تاریخ خود آشتی بدهیم تا این "زیست بوم" گران همچنان پا برجای بماند.
اگر در منزل هر ایرانی کتابهای بوستان و گلستان و کلیات سعدی نباشد،غزل های حافظ هم به فراموشی سپرده شده است و مثنوی مولوی چنان متروک می شود که با سی سال رنج فردوسی نمی تواند شاهنامه شود.
ما برای پاسداشت زبان شیرین فارسی در پهنه جهان( در کنار حفظ زبان زیبای اقوام) باید به غنای فرهنگ خود برگردیم و آن را همچون نگینی عزیز بداریم و فراگیری زبان دوم، نباید موجب فراموشی "زبان ملی" ما شود.
کودکان ما باید با هویت فردی و اجتماعی و ملی خود چنان رشد کنند که "وطن دوستی" را افتخار خود بدانند، نه اینکه تنفر از سرزمین مادری پیدا کرده و بخواهند با مهاجرت و غرب گزینی، حسرت دیدار ایران را بخورند.
جمهوری اسلامی ایران باید در زمینه معرفی قله های ادبیات جهانی و باز آفرینی آن به ایجاد کرسی های زبان و ادبیات فارسی در سطح بین المللی بپردازد و با معرفی این مفاخر بی بدیل مفهوم "هویت فرهنگی" ما را تحکیم ببخشد.
مصطفی شریعتی رودسری،