_در واقع ما مسئول تیم مذاکره کننده خودمان هستیم و افراد خُبره و صالح و باتجربه وشجاع و معتقد به نظام جمهوری اسلامی و حافظ منافع و امنیت ملی را باید انتخاب و مدیریت و نظارت کنیم.
افراد تیم مقابل حتما حرفه ای و باتجربه هستند و نباید مذاکرات را به جای پیگیری در اتاق مذاکره تحت تاثیر جنگ روانی رسانه ای ارزیابی کنیم.
هر مذاکره هم قوانین و پروتکل های خاص خود را دارد و در آن چارچوب انجام می گیرد.
هنوز موضوع اصلی و فرعی مذاکرات و پیش شرط های آن و شکل متداول آن( مستقیم یا غیر مستقیم) و حتی نحوه رسانه ای کردن چه میزانی از محتوای مذاکرات و سخنگویان طرفین و... مشخص نشده است، بنابراین نباید با مسئله مذاکرات بصورت هیجانی و انفعالی برخورد کرد.
نتایج نهایی مذاکرات در صورتی که طرفین بپذیرند، باید در مجالس قانون گذاری دو کشور تصویب شود و سازمان های بین المللی معتبر( سازمان ملل، شورای امنیت و...) آن را تایید و نظارت اجرایی( اراده ای از این سازمانها در برابر قلدری های ترامپ متصور نیست!؟) نمایند
.
از مذاکره با آمریکا نتایج برد_ برد متصور نیست و خدا کند که باختی مانند قبل( برجام) پیش بینی نشود.
نسبت به مذاکره بد بین نیستیم ولی به بد عهدی های طرف مقابل یقین داریم. مذاکره را باید با اراده و حمایت ملی ( همه نخبگان، احزاب و صنوف و آحاد ملت) به پیش برد، نه تحت سایه تهدیدهای جنگاورانه دشمن غدار.
راهبردهای تبیینی مقام معظم رهبری سرفصلهای مذاکره را مشخص ساخته است.والسلام.
مصطفی شریعتی رودسری، پنج شنبه، ۱۴۰۴/۱/۲۱