این نخستین‌بار نیست؛ و او در سال ۲۰۱۸ نیز وعده مشابهی داده بود که هیچ‌گاه به طرح فنی یا اجرایی تبدیل نشد.
۲. بررسی اسناد رسمی «רשות המים» (سازمان آب اسرائیل) و گزارش‌های «מבקר המדינה» (دیوان محاسبات اسرائیل) نشان می‌دهد اسرائیل خود با چالش‌های جدی آبی روبه‌روست مثل وابستگی بالا به آب‌شیرین‌کن‌ها و بازچرخانی، کاهش منابع طبیعی، اثرات تغییرات اقلیمی، و نیاز به سرمایه‌گذاری‌های سنگین برای حفظ تراز آبی که جزو مهمترین مشکلات اسرائیل در زمینه آب است.
۳. در دهه گذشته، خشکسالی و افت سطح دریاچه طبریه (کناره) بارها زنگ خطر بحران آب را به صدا درآورده و دولت اسرائیل را ناچار به اجرای پروژه‌های اضطراری آب‌شیرین‌کنی کرده است. این یعنی اسرائیل «قدرت مطلق آبی» نیست و توانایی حل مشکلات کشور دیگری با ابعاد ایران را ندارد.
۴. سابقه رفتاری اسرائیل در سرزمین‌های اشغالی، تناقض آشکار این وعده را نشان می‌دهد:
◀️اسرائیل حدود ۸۰ تا ۸۵ درصد آب تجدیدپذیر سفره آب کوهستانی مشترک را برداشت می‌کند و سهم اندکی برای فلسطینیان باقی می‌گذارد.
◀️از سال ۱۹۶۷، فلسطینیان برای حفر یا تعمیر چاه نیازمند مجوز ارتش اسرائیل هستند که به‌ندرت صادر می‌شود؛ نتیجه آن، وابستگی به خرید آب گران از شرکت ملی آب اسرائیل (مکوروت) است.
◀️سرانه مصرف آب فلسطینیان در کرانه باختری اغلب کمتر از ۸۰ لیتر در روز است (کمتر از حداقل ۱۰۰ لیتر توصیه‌شده سازمان جهانی بهداشت)، در حالی که شهرک‌نشینان اسرائیلی بیش از ۲۵۰ لیتر مصرف دارند و حتی برای استخرهای خصوصی هم تأمین کامل آب دارند.
◀️در غزه، پیش از جنگ اخیر، برداشت بی‌رویه و آلودگی سفره آب ساحلی، همراه با محدودیت‌های اسرائیل بر زیرساخت‌ها و واردات، میلیون‌ها نفر را به استفاده از آب ناسالم وابسته کرده بود.
۵. در جریان جنگ‌های اخیر، دولت نتانیاهو آب و برق غزه را محدود یا قطع کرد؛ گزارش‌های عبری و بین‌المللی می‌گویند این میزان آب برای نیازهای بهداشتی و آشامیدنی مردم به‌شدت ناکافی بوده است.
۶. برخلاف ادعای نتانیاهو، آب به‌وفور موجود در اسرائیل محصول «فناوری خارق‌العاده» نیست، بلکه بخشی از آن ناشی از کنترل و تصاحب منابع آبی فلسطینیان است.
نتیجه‌گیری: اسرائیل خود با بحران‌های ساختاری آب دست‌وپنجه نرم می‌کند و کارنامه عملی دولت نتانیاهو در غزه و کرانه باختری، از استفاده ابزاری از آب علیه غیرنظامیان حکایت دارد. وعده «حل مشکل آب ایران» نه از نظر فنی و نه از نظر اخلاقی معتبر نیست و یک پیام تبلیغاتی–سیاسی و نادرست و گمراه کننده ارزیابی می‌شود
گروه رسانه ای با مردم.