نکته جالب اینجاست که بعد از فصل زراعی که قاعدتاً باید، انهار و آب بندانها توسط شرکت آب منطقه‌ای و سازمان جهاد کشاورزی به تناسب درجه انهار،لایروبی شود تا در فصل زراعی آینده دچار تنش آبی نشویم اما همواره از کمبود اعتبارات لایروبی توسط متولیان امر مواجه می شویم.
در همین راستا امسال با وجود نزولات مستمر آسمانی،همچنان منتظر اقدام جهادی مدیران آب منطقه‌ای و جهادکشاورزی استان گیلان هستیم و از طرفی اگر هم به فرض اعتبار ندارند، با هماهنگی دستگاههای نظارتی و محاسبات کارشناسی،اقدام به تهاتر با پیمانکار جهت جمع آوری رسوبات انهار و لایروبی آببندانها کنند.
تردیدی نیست که نه تنها از تنش آبی جلوگیری خواهند کرد بلکه زمینه تکثیر ماهیان را نیز در استخرهای لایروبی شده فراهم خواهند کرد و زمینه درآمد فعالان شیلات و آبزیان را نیز فراهم خواهند کرد.
اکنون پرسش این است که چرا درآمد حاصل از آب بهای زراعی که توسط زارعین پرداخت می شود، برای لایروبی انهار و آببندانها هزینه نمی شود؟
چرا متولیان امر مجوز لازم را از دستگاههای نظارتی برای استفاده از ظرفیت بخش خصوصی برای اینکار استفاده نمی کنند؟
چرا متولیان امر صرفا مدیران هزینه ای شده اند و چشم شان به اعتبارات قطره چکانی دولت دوخته شده و اساسا ریسک مدیریتی را به جان نمی خرند تا شاهد تحول در عملیات اجرایی باشیم.
عدم اتکا به ظرفیت کارشناسی گیلان در زمینه آب،معدن،کشاورزی،دامداری،شیلات،فناوری اطلاعات،استعدادهای بالقوه کشاورزی و تولید را بالفعل نکرده است و تا زمانیکه بعضی از مدیران صندلی دوست،توان استفاده از ظرفیت کارشناسان بخش دولتی و منابع مالی بخش خصوصی را نداشته باشند،شاهد تحول در زمینه توسعه و رشد گیلان نخواهیم شد با وجود اینکه در همه مسائل گیلان از جمله پسماند،تالاب،رودخانه ها زمینه کار و تولید ثروت وجود دارد مشروط به اینکه با محوریت استاندار محترم گیلان و هماهنگی با دستگاههای نظارتی،بخش خصوصی را فعال کنیم..
سید رضا علوی زمیدانی